Verwegistan, waar ligt dat dan?

Januari 2020. Goede voornemens.
Het bloed kruipt waar het niet gaan kan. De volgende vakantie, die van 2020, is gepland. We gaan 3 weken met een 4x4 in Kyrgyzstan rondreizen. En om daar te komen neemt een normaal mens het vliegtuig, een zonderling neemt de trein maar ik ga met de motor. Ik pak de draad op waar we vorig jaar gebleven waren en vlieg naar Tbilisi waar de motor al staat te wachten, als het goed is. 
Hoe ik precies ga rijden is nog niet duidelijk, eerst moeten er visums worden geregeld enzo. Maar hieronder is het ruwe plan:

Van Tbilisi via Armenië naar Iran, dan boven Teheran langs, door het Golestan National Park naar Turkmenistan. 
Daar krijg ik waarschijnlijk een gids in een autootje achter me aan of voor me uit, dus zo snel mogelijk door naar Oezbekistan. Van vrienden MOET ik 
daar minimaal 2 extra dagen besteden aan cultuur, om daarna via Dushanbe in Tadjkistan mogelijk via een stuk van de Pamir
Highway naar het noorden te rijden, via Osh naar Bishkek. 
In Bishkek gaat de motor de krat in, ik ga een dag rusten tot mijn lieve vrouw met het vliegtuig aankomt. Daarna 3 weken vakantie. 
Wat een ruw plan, nietwaar?

Voor deze reis is de R1200GSA te zwaar, vind ik. Dus ik ben op zoek naar een lichter geval. Bijvoorbeeld deze prachtige Yamaha XT660Z Téneré


In februari 2020 besluit ik om een witte Teneré te kopen, een ééncilinder motor, bekend om zijn kwaliteiten in Azië. 
Ook besluit ik weer gebruik te maken van de transportdienst van Slava Tavartkiladze en zijn KTM-Georgia.com
Voor de Visa in Iran en Turkmenistan vertrouw ik op de inzet van Motor-Trails van Marco Brands. 
In Oezbekistan regelt Doria van Evaneos de hotels en gids. Vanaf Tajikistan ben ik op mezelf aangewezen. 
Vanaf Kyrgyzstan zal de motor op transport gezet worden naar huis, dat wordt geregeld door ADVFactory in Polen. 
Al met al een internationaal gezelschap derhalve. Het wordt steeds leuker. 

En toen werd het begin maart. We hadden nog snel een tanktas gekocht en een paar tweedehands zijtassen. En wat stroompunten aangelegd voor Ipad, Iphone en Tomtom.
En toen werd het half maart. Met een lockdown. 
En toen werd het eind maart. Eerst sloot Iran zijn grenzen, daarna Turkmenistan. De laatste vluchten van en naar Georigë werden een feit. Alles dicht. Kloten.

We werden met de neus op de feiten gedrukt dat we afhankelijk zijn van zoveel zaken en politici en geld en faciliteiten en farmacie en weet ik wat nog meer. 
Tot begin 2020 hebben we met volle teugen onze gepercipieerde vrijheid opgeslobberd en misschien zelfs verkwanseld. Zodat we nu met de reisperen zitten, de reispiepers. 
We moeten nu maar afwachten of het ons ooit nog zo gemakkelijk wordt gemaakt om over de aardbol te reizen. Zonder grensformaliteiten, het begon er net een beetje op te lijken.
Mogelijk zitten we de komende jaren vast aan strenge grenscontroles en mogelijk quarantaine periodes voordat je verder mag. 

Samen met jullie hopen wij als eenpersoonsmotorclub er het beste van. 
Met om te beginnen een schitterende gezondheid van lichaam en geest. 

De mooie Yamaha XT660 Teneré is weer ingeleverd, verkocht. We hopen binnenkort prettiger nieuws te kunnen delen. 
Ga nu maar weer terug naar het menu.