De Spaanse Toer

Maart 2013

Net als andere toeren begint de Spanje toer op een organische manier. Het begint met een zaadje, dan wordt het een eitje, vervolgens rijpt het idee en dan ploeps, het plan is geboren om net als in 2012 samen op de motor een paar dagen vakantie te vieren. In 2012 zijn we 6 dagen naar Schotland geweest, zie ons verslag van De Schotse Toer. Die vakantie was bijzonder goed bevallen, alleen had het iets warmer en droger mogen zijn. Met dat idee zijn we begonnen.
 
In de incubatietijd van de toer, dit begon al in december, hebben we bedacht welk tijdstip ons het beste zou passen. De zomervakantie van 2013 zal mogelijk de laatste zijn waarbij onze beide dochters mee gaan met paps en mams, dus juli en augustus vielen af. En inmiddels was de oudste dochter voor 10 maanden naar Engeland vertrokken om zich te bezinnen welke studie ze zou gaan oppakken. Haar zouden we eind juni gaan ophalen dus juni viel af. Onze jongste dochter zou in mei haar HAVO diploma halen, dus mei viel af. En in april zou zij juist met tentamens en examens bezig zijn, dus april viel af. Met elke maand eerder in het jaar echter, zou dat inhouden dat we verder naar het zuiden zouden moeten om zon en warmte zeker te stellen. En voor eind maart zou dat betekenen dat we op de hoogte van Midden-Italië of Spanje zouden uitkomen. Dat wordt dus een huurmotor….
 
Het eerste idee was om naar Toscane te gaan. Vorig jaar in de zomervakantie heb ik daar een stukje van gezien tijdens een brommerrit. Bovendien bevielen ons het eten en drinken en de mensen bijzonder goed. Echter viel me de prijs van een motor-op-de-trein reis financieel vies tegen. En een motor aldaar huren was best ingewikkeld, omdat 125 cc gangbaar is maar wij beiden met bagage daar niet genoeg aan hebben. En toen herinnerde ik me dat ik mensen ken die motoren verhuren in Almeria. Dat is in Andalusië, Zuid-Spanje. Ken ik niet. Maar ik was wel benieuwd. Navraag leerde dat de laatste week van maart hen slecht uitkwam in verband met repatriëring van de huurmotorfietsen naar Nederland en dat luchtvaartmaatschappijen weinig vluchten op Almeria hadden gepland.
 
Nog een keer googelen bracht me op de site van Motomercado Motor Rental in Torremolinos, 8 kilometer van Malaga Airport, met een nederlander aan het hoofd van de verhuur. En met een paar mailtjes naar hen en naar Transavia was de reis geregeld. En er zou voor ons een BMW R1200GS klaar staan. Dat wil zeggen: alleen de heenvlucht, de motor en de terugvlucht.  De rest zouden we de komende weken invullen en de plaatjes inkleuren. Reisgidsen en verhalen brachten ons op het rondje:
- Dag 1 Almeria,
- Dag 2 Granada,
- Dag 3 Ronda,
- Dag 4 en Dag 5 Sevilla en als laatste
- Dag 6 Gibraltar.
- Dag 7 Terug
Stiekem is Gibraltar mijn eigenlijke doel. Immers heb ik in het verleden de Noordkaap gezien, als noordelijkste puntje van Europa. En nu wilde ik ook het zuidelijkste puntje van Europa zien. Alleen blijkt dat het stadje Tarifa te zijn, 30 km van Gibraltar. Ook op de lijst dus. En toen begon het wachten. Op 24 maart, de eerste dag van onze vakantie, van De Spaanse Toer.
 
Gelukkig moeten we nog een aantal zaken regelen zodat het wachten niet lang duurt. Zoals het kopen van een waterdicht motorpak. Immers was vorig jaar gebleken dat mijn mooie Lindstrands pak absoluut niet waterdicht was. Elke druppel gaat dwars door de buitenlaag om zich rond de polsen richting handschoen te wurmen (de binnenvoering was veel te kort aan de mouwen) en het restant van de druppels verzamelt zich tot een plasje onder het centrul van mijn bips. Gelukkig denkt motorhuis Eibergen met me mee en levert een prima Alpinestars pak. 
Wat ook nog geregeld moet worden is een antwoord op de vraag: wat nemen we mee en hoe nemen we de helmen en zo mee? We mogen slechts  1 stuks bagage meenemen met een maximum gewicht van 20 kg en hoewel we een motorpak kunnen aanhouden in het vliegtuig zullen we de helmen veilig moeten opbergen. Maar op de motor kunnen we geen koffer meenemen...we besluiten een grote weekendtas te lenen waarin de helmen passen en de helmen stoppen we in onze motorbroek. Samen met 2 toilettassen is daarmee de weekendtas vol zodat we al onze kleding in onze rugzakjes zullen stoppen. Het blijft een uitdaging. 

Ons vliegtuig zal om ca 07.00 vertrekken vanaf Weeze, dus met een uurtje eerder aanwezig zijn en met een uurtje reizen betekent dit dat we om 04:00 moeten opstaan. Gelukkig heeft onze buurman besloten om ter ere van zijn 50-ste verjaardag een tuinfeestje te geven. Waarbij onze aanwezigheid natuurlijk gewenst is.  We zingen liedjes uit volle borst en nemen ook wat biertjes en wijntjes. Geen punt hoor, we slapen wel in het vliegtuig.

Dag 1 Naar Spanje (en meteen rijden!)

Ook onze dochter zorgt voor afleiding. Door met haar nichtjes de avond voor onze vakantie te gaan stappen. In Nijmegen. Waardoor ze pas om ca 05:00 de straat inrijden, door de open ramen een kus naar ons gooien. Gelukkig dat onze dochter thuis is, dan kunnen wij weggaan. 
 
 
Voor hen die niet zijn vergeten, 2013 begon koud en bleef koud. En guur. Ook de nacht dat we naar Weeze reden. Vanwege de kou en de wind heb ik Odile en bagage afgezet bij de ingang van de vertrekhal. Zelf moest ik vanwege de drukte de auto op P2 helemaal achteraan parkeren. Dat betekende zeker een kilomter teruglopen tegen een striemende wind bij -3.
Vanwege de tijd hebben we snel de bagage op de band gezet en gelukkig, 2 kilo onder maximum. We nemen een koffie en besluiten dat de vakantie is begonnen.

Het was heel aardig van de dame aan de balie om ons twee plaatsen toe te wijzen in het vliegtuig. Na een korte rit met de bus over de starbaan naar ons vliegtuig zitten we even later lekker bij de nooduitgang op 2 stoeltjes met beenruimte. Met die motorlaarzen aan is dat best prettig. Het vertrek ging vlekkeloos, even later start een filmpje en we lezen wat en proberen een beetje te dutten.

Na zo'n 3 uurtjes vindt de landing plaats in licht bewolkt Malaga, het is daar een heerlijke 18 graden. Meteen als we de aankomsthal verlaten prikt de zon door de wolken zodat we vijf minuten stelen en de eerste zonnestraaltjes pikken. Dan toch maar een Taxi regelen naar Torremolinos. Ik vraag wat het ongeveer kost, de prijs valt niet mee en niet tegen. We zien wel. En jawel, de chauffeur neemt ons mee zonder de taximeter te activeren. En prompt is hij de weg kwijt. Even zoeken met de TomTom levert resultaat en ziedaar. We zijn er.

Aan het plein staat Hollandse Jac trots naast de motor. Een aantal jaar geleden is hij geemigreerd en heeft nu een verhuurbedrijf van fietsen, brommers en motoren. Check Motomercado Motor Rental in Torremolinos. Nu in maart is het laagseizoen maar speciaal voor ons heeft hij de winkel geopend. Snel geven we hem een pak dropjes, zijn lievelingsmerk en type, dat hadden we van zijn zoon gehoord.

We kleden ons om, de rugzakken gaan in de zijkoffers en de helmen worden gepoetst. 
Voordat we opstappen legt Jac alle knopjes uit en waarschuwt voor nat asfalt, in Spanje is dat extreem glibberig.
Als ook de papieren geregeld zijn sluit Jac de winkel en wij gaan even koffie drinken. Aan het strand.
Als nieuwkomers vinden we het vreemd dat je in een strandtentje met de naam Bar El Cordobes geen koffie kunt drinken…bij een tentje verderop met de naam Restaurant Poseidon kan dat wel.

Dan op de snelweg richting oost. Het eerste stukje gaat langs de kust, dan met een grote boog met behulp van de snelweg om Malaga heen, daarna weer de kustweg op richting Nerja. We worden getracteerd op wat waterdruppels. Gelukkig waait er flink wat wind zodat af en toe de wolken breken. In Nerja zoeken we het fameuze Balcon d'Europa, een traditioneel plein met mooi uitzicht over baaien en zee.
Tijdens één van de schaarse momenten met zon pikken we een terras om een lichte lunch te eten. Met sla en echte tomaten.

Na de lunch zoeken we de weg naar Mitril, vandaar verlaten we de kust en gaan richting de bergen van de Sierra Nevada. Het duurt niet lang of we zien de eerste wiite dorpen tegen de bergen geplakt. 

Mooie kronkelwegen door bossen en langs heuvels en diepe dalen met riviertjes.  

Zeker als de zon doorbreekt is het een pracht van een landschap. Met uitstekend motorwillend wegdek.

Odile heeft van achterop tijd en ruimte voldoende voor het maken van de ene na ander mooie prent. 

Bijna zonder het in de gaten te hebben glijden tientallen kilometers onder ons door. Soms regent het een beetje, op de bergtoppen van de Sierra Nevada heeft het zelfs gesneeuwd. Met behulp van onze helm-intercom kunnen we elkaar op diverse uitzichten wijzen. En op de tijd. Ook die schrijdt voort.

Iets eerder dan gepland verlaten we het berglandschap en gaan richting kust om iets sneller in Almeria aan te komen. Komend uit de bergen zien we kilometers grote broeikasbrouwsels van bogen waarover plastic is gespannen. Het golft naar beneden over de heuvels en het lijkt wel een gigantische, lelijke plastic zee.  

In Almeria hebben we met behulp van Waze, mijn smartphone navigatiesysteem, snel hotel Costasol gevonden. In Almeria is het ca 18 graden. En droog.

Motor in parkeergarage 200 m verderop. Kamer luxe bedden, weg wordt afgezet in verband met de processie. Odile krijgt tip voor restaurant, terras buiten biertje, binnen eten mixed grilled vis. Mjammie. O drinkt speciale sherry-wijn Manzanilla (http://www.spaansewinkel.nl/Eten-in-Andalucia/de-manzanilla-wijn.html).

Terug langs processie mooie muziek, geklap van publiek, indrukwekkend, net voor hotel buigt stoet af, vanuit raam kunnen we alles zien. Slapen.

<Naar boven> 

Dag 2 van Almeria naar Granada

 
’s Morgens ontbijt op pleintje, ’s nachts heeft het geregend. Motor uit de garage, opladen, even verdwalen in de stad op weg naar de binnenweg naar Texas / Mini Hollywood.




Dor gebied, weg lijkt droge rivierbedding, offroad. Foto van cowboy. Weg langs onderzijde van Sierra Nevada, bedoeling is om door te steken over de pas.






Via een kleine lus komen we op spaghettiweg met prachtige uitzichten, via witte weg missen we de pas en komen we uit aan bovenzijde van Sierra Nevada, koffie op pleintje. Door richting Granada, stukje snelweg, nog even richting de pas langs een rood stenen Moors kasteel , na een paar kilometer slechter weer dus omgekeerd, bij Guadix lijkt het of we in een oude krater rijden,

Bij Purullena de weg af, wegrestaurant met haardvuurtje en karaf wijn voor Odile, menu del dias met soep en soort klein gehakte lamsboutjes en gebakken vis. Koffie na en op weg binnendoor naar Granada.

Grijze lucht maar t gaat. Rond Granada de rondweg, afslag en weg gevonden: geen hotel Nog eens terug. Dan maar door richting centrum en vragen. Blijkt een camping te zijn met gebouw met kamers. Kamer stinkt naar rook, gevraagd om andere kamer, wordt begane grond studio, perfecto.

Wij met de bus naar het centrum, kaartjes voor het Alhambra, onduidelijk waar we moeten uitstappen, ouder echtpaar neemt ons op sleeptouw, uiteindelijk dwars door de stad gelopen, via Plaza de Nuevo de weg omhoog, tijd dringt, onze reservering klopt en we mogen direct door terwijl het begint te miezeren.

Het paleis Nazaries is een goedbewaard Moors paleis met vele zalen en kamers en vijvers. Door de speciale bouw van in elkaars verlengde meerhoeken heeft het tijd weer en aarbevingen doorstaan. Uitgehakte en geglazuurde patronen nog steeds modern.
Wij af terug naar het centrum, daar een bar gepakt voor een biertje, meteen een tapas er bij . Duur biertje overigens, wij af naar een volgende mini-bar waar we een klein broodje krijgen met een mini-chorizo en chips. Daar bestellen we nog een bier en nog een tapas : broodje ansjovis met gesmolten roquefort, Dan verder langs het volgende cafef, ook daar een tapas (wij inmiddels een wit wijntje) en daarna richting hotel lopend nog een (wit-)biertje in een moderner cafe. Ook daar een tapas in de vorm van een bordje warme gebakken visstukjes.
Tussen de bezoeken aan de cafe’s door regent het. Deert ons niet. Wij lopen 4 km droog naar het camping hotel en slapen.


<Naar boven> 

Dag 3 van Granada naar Marbella

 
’s Morgens ontbijt in het campingrestaurant met verse sinaasappelsap en toast met ham en kaas. Iberico ham en oude kaas. Heerlijk begin. En goede koffie.
Op pad met donkere luchten. De bedoeling was om te eindigen in Ronda maar we besluiten nu terug te gaan naar de kust waar het warmer is en morgen onderweg Ronda aan te doen als we op weg gaan naar Sevilla. Dus vandaag de rit van Granada naar de kust.
De lucht is grijs en dreigend als we een klein stukje snelweg rijden om na 5 kilometer volgens de kaart op een gele weg te geraken. We volgen het bord Las Gabias en eerst komen we echter in een stuk afzichtelijk nieuwbouw terecht, zonder wegaanduiding eindigen we in een bouwput, op ons gevoel linksaf en plots zitten we op de goede weg.

Eenmaal buiten de bebouwing zitten we op een slingerende weg tussen rotsen en langs vruchtbare velden. Rood en bruin wisselt snel af met groen en geel. Zonder waarschuwing wordt het weggetje een vierbaansweg, zonder verkeer, om zich daarna te splitsen tot brede lanen met links en rechts grote bedrijfshallen. We zitten op een industrieterrein tussen de weilanden. Na 1 km is het over en zitten we weer op een landweg. Vreemd.


We rijden langs een stuwmeer, de Embalse de los Bermejales, waar het water spiegelglad is en niet overeenstemt met de wind van de afgelopen dagen. Aan de andere kant van de stuwdam ligt 100 m lager een krachtcentrale in een prachtige kloof. We verlaten de provincie Granada en komen in de provincie Malaga. Het weer wordt zienderogen beter en over droge wegen gaan we bij Benamergosa rechts op weg naar Colmenar.


Vanaf daar komen we op een bergweg die, net voor Malaga, zich tweemaal om zichzelf heen slingert om snel genoeg af te dalen naar de kust.
Net binnen de stadsgrens van Malaga stoppen we voor een lunch in de zon op een terras. Eten doen we binnen in het restaurant met een uitzicht over de stad, koffie wordt geserveerd in de zon door een vrolijke ober met schoenmaat 54.
En verder. Via Coin rijden we binnendoor richting Marbella en gaan we op zoek naar de kust.


We staan op een modern marmeren dak van een winkelcentrum en kijken achter ons naar hotels en appartementen complexen en voor ons naar een strand met palmen en zacht rollende middellandse zee golven. Via de Iphone zoeken we een budget hotel en vinden hotel Finlandia, op 180 meter van de zee en 400 meter van het oude Marbelliaanse centrum.

José heet ons welkom en we vullen zijn tuin met de motorfiets. Biertje op het balkon en even later richting centrum.



Daar begint de processie en we komen in een klein steegje terecht in een bodega waar Spanje wint met 1-0 van Frankrijk. Wij nemen een tapasschotel van worstjes en kaasjes en drinken vrolijke sherry en Pedro Ximenez. Olé. Als we de bodega verlaten komt net de processie weer terug van zijn rondje. Wij stevenen af op ons hotelleke en vallen in slaap.

<Naar boven> 

Dag 4 van Marbella naar Sevilla

 
’s Morgens hebben we op aanraden van de hotelbaas ontbeten bij de buurvrouw die het doodlopende weggetje gebruikt als terras.

Gezellig druk krijgen we prima koffie en geroosterd brood met kaas en ham en een glas superzoet vers geperst sinaasappelsap.

Daarna stijgen we op voor een korte rit naar Puerto Banus waar de rijken der aarde hun slagschepen in de haven laten pronken. Na een korte rondgang langs de haven zoeken we de weg naar Ronda. Een rode weg met mooie bochten, weg van de blauwe luchten richting grijze wolken.
Bij Ronda nemen we een van de vele afslagen richting het centrum. Maar zodra we de grote weg hebben verlaten ontbreekt elk verkeersbord en komen we aan het zoeken. Na een half uur rondjes draaien zien we een klein paars bord met het woord “antiek” er op. Als we deze bordjes volgen komen we in het oude centrum en zien dat Ronda op een afgebroken berg ligt.

We nemen een koffie terwijl het buiten opeens met bakken gaat regenen. Tien minuten later is het droog en zoeken we de motor op om verder te gaan richting Sevilla.
Als na 20 kilometer de rode weg saaier wordt nemen we even een wit parallelweggetje dat aan de andere kant van een stuwmeer slingert. Daar krijgen we echter ook een stortbui van 10 minuten te verwerken. Zodra we weer bij de grote weg komen nemen we de eerste de beste afslag en komen in een klein wegrestaurant waar de jassen kunnen drogen en wij een menu del dias nemen. Met gevulde soep en schnitzel met frites en koffie na. Inmiddels is de zon weer gaan schijnen en rijden we via Ultrera naar Sevilla. Het laatste stuk gaat de iPhone navigatie aan en al snel zitten we in de juiste straat. Ze hadden ons verteld dat het moeilijk was om een hotel te krijgen in Sevilla vanwege de paas-processies. Twee dagen voor vertrek naar Spanje hadden we alsnog een plek gevonden in de buurt van het centrum. Een wat duurdere kamer dan gewoonlijk, maar we wilden per se naar het centrum van Sevilla. Dus de kamer geboekt en via Internet betaald. Nu echter eenmaal in de juiste straat aangekomen ontbreekt het huisnummer 24 en dus ook het hotel. Dat kan toch niet waar zijn? We rijden net als in Granada nog een paar honderd meter verder de straat in maar geen hotel. Dan maar weer omkeren en opnieuw gaan zoeken. Als we echter voor ons uit kijken zien we in een park aan de overzijde van het drukke kruispunt een enorme wolkenkrabber van 20 verdiepingen met bovenop de naam van ons hotel. Wow. Vandaar de prijs.

Via marmeren en koperen gangen en deuren vinden we de glimmende balie en krijgen we onze digitale kamersleutels. Peter gaat naar de supermarkt aan de overkant van de avenida en haalt bier en chips. Odile heeft een advertentie gezien van een rondleiding per fiets en boekt deze voor de volgende dag.
We trekken de wandelschoenen aan en gaan richting centrum. Op elk kruispunt wordt het aantal wandelaars richting centrum groter en na 10 minuten lopen we met honderden tegelijk naar het centrale plein met de kathedraal van Sevilla. Daar staan al duizenden mensen te wachten tot de processie langskomt. Tsjonge.

Uiteraard gaan wij op zoek naar een plek voor een bier of wijn met tapas. We komen terecht aan de andere kant van het kanaal in Triana en vinden een specialiteiten restaurant. Daar nemen we een Rueda witte wijn en bestellen twee tapas van de specialiteitenkaart. Voor onze neus klaargemaakt met verse ingrediënten. Super. Na deze kennismaking lopen we terug naar het centrum en worden we ingesloten door kleine steegjes en straatjes. Plots stokt het lopende verkeer en staan we neus aan neus met de processiegangers met puntmuts en zwarte jurkjes. Via via komen we buiten de drukte en kunnen we terugwandelen naar ons hotel.

<Naar boven> 

Dag 5 in Sevilla.

De dag begint zonnig en zonder jas lopen we naar het centrum. Bijtijds want om 10:30 begint onze fietstoer. Niet ver van het verhuurbedrijf nemen we een ontbijtje tussen Spanjaarden die kwakend en met tafels schuivend met de hele familie ontbijten. Gezellig toch? Netjes op tijd komt onze Nederlandse rondleider Jacco aangelopen en samen met een Amerikaans gezin en een Engels stelletje gaan we met de fiets op pad.

Jacco blijkt een gezellige ADHD’er met spraakwater en veel kennis van de stad. Regelmatig stopt hij voor soms politiek incorrect commentaar waardoor we veel leren over Spanje en Sevilla. Hij vertelt over de brug naar Triana die tijdens een processie 1 meter inzakte. Over de 54 kerken die elk 2 processies in andere kostuums houden en over het gewicht (2500 kg) en ouderdom (1200 jaar) van de baren en over het bladgoud en goudstof dat loslaat als het regent. Hij vertelt over prinses Luisa die een eigen paleis heeft in de stad maar meer bekend staat om haar feestjes. Over het park en over het Plaza de España. Net voor we terugzijn bij de verhuur krijgt Peter een lekke achterband en de laatste 200 meter leggen we hardlopend af. De foto’s zou Jacco op de website zetten en ons per email toesturen.
Na de fietstocht lopen we naar één van de plekjes waar je goed kunt lunchen, aan het water nemen we een fles witte wijn en eten we heerlijk een lunch. Naast ons zit een Engels echtpaar dat net als wij hun kinderen alleen hebben gelaten om een week te genieten.

Na de lunch wandelen we nog eens naar het plaza de Espana en kijken lekker om ons heen naar alle gebouwen en mensen. Het is opvallend hoe netjes de mensen tijdens de dagen voor Pasen gekleed zijn en hoe netjes men zich gedraagt. Geen geschreeuw en gebral en gekrijs maar geweldig respectvol voor alles en iedereen. Als het weer richting avond gaat wandelen we terug naar Triana op zoek naar een tapas en wat te drinken. We kiezen een kleine taverna waar we via een pijpenla in een eetzaaltje komen en een klein gerecht tot ons nemen. Daarna lopen we verder en gaan zitten op een straat-terras voor een glaasje. Ook daar nuttigen we een tapas alvorens we terug gaan richting centrum. Slenterend door een straatje horen we live muziek en zien dat het personeel een gitaar en een cajon bespelen en samen liedjes zingen. We nemen nog een biertje en genieten van dit spontane muzikale afscheid van Sevilla. Want morgen gaat het verder, richting Gibraltar.

<Naar boven> 

Dag 6 van Sevilla naar Gibraltar en Estepona

 
Vandaag wordt een lange dag met relatief veel kilometers. Niet spectaculair qua motorrijden maar nadat Peter de Noordkaap heeft overwonnen moet en zal hij ook het meest zuidelijke punt van Europa zien. Maar eerst in het eerste beste kleine stadje ontbijten. ’s Nachts heeft het geregend en de lucht is grijs. Nu is het droog en meer naar het zuiden wordt het alsmaar beter. Snel nog even tanken en dan binnendoor recht naar beneden.

Vanaf Harinosa gaan we richting Villamartin en na Arcos vinden we de weg naar Medina Sidonia.

We nemen pauze met koffie in een soort van Hacienda voordat we via Vejer op de doorgaande weg komen richting Tarifa.

Rechts zien we de Atlantische Oceaan en heel veel parasailers, landinwaarts zien we honderden windmolens zorgdragen voor duurzame stroomopwekking. In Tarifa zoeken we naar het meest zuidelijke punt.
 

Voor normale stervelingen is het meest zuidelijke punt het begin van het schiereiland Isla de Tarifa. Alleen politiemensen mogen nog zuidelijker. We hebben nog geprobeerd meegesmokkeld te worden door een politieagent. Maar dat mislukte.
Na deze kleine teleurstelling gaan we op zoek naar lunch. Deze vinden we op een klein pleintje in de zon in de vorm van een bord vol gemengde gefrituurde vissoorten.
Daar krijgen we ook het plan om, nadat we Gibraltar hebben gezien, terug te rijden richting oosten om een hotel te zoeken in Estepona. Met Internet is dat binnen no-time geregeld.

Na de lunch is het nog 30 minuten langs de kust rijden om de eerste blikken te kunnen werpen op de rots die in Engelse handen is en die zich Gibraltar noemt.

We passeren de douane en gaan op zoek naar het zuidelijke punt. Dit wordt gevormd door een vuurtoren met daarachter een witte moskee. Op de top van de berg staat een kanon dat richting Afrika wijst. Het lijkt alsof de moskee op deze plaats staat om te voorkomen dat er vanaf islamitisch Afrika geschoten wordt. Vreemd.


We rijden nog even de berg op maar besluiten, mede vanwege het feit dat we illegale wegen inslaan, alleen nog even wat apen te bekijken voordat we verder rijden richting Estepona.
Het verlaten van Gibraltar heeft wat meer voeten in de aarde dan het binnenkomen. We worden geconfronteerd met een kilometerslange file voor de douane. Gelukkig is er een speciale rijbaan voor motoren en niet lang later zijn we terug in Spanje.  Via de snelle A7 zijn we binnen een uur in Estepona en vinden we al snel ons hotel. Echter, vanwege de processies is het centrum afgesloten en moeten we de motor duwen naar een parkeerplekje.

Het hotel is van oude glorie en is zeer smaakvol ouderwets spaans ingericht. Met trappetjes en spiegels en veel planten en een oud stel dat de scepter zwaait. We betalen cash en slapen in een oud kamertje met krakende bedden. Nou en? Als we het hotel uitstappen staan we op een pleintje met restaurantjes en geurende bloemen. We gaan op zoek naar wat te eten maar eerst horen we muziek. Op een pleintje oefent een muziekcorps en we volgen hen richting kerk waar de processie zal beginnen. In een klein straatje net voor het met mensen volgepropte kerkplein komt het muziekcorps luid blazend en trommelend aan ons voorbij en gaat het de kerk in. Om 21:30 zou de processie beginnen. We wachten 5 minuten totdat het om 21:25 begint met regenen. De hele menigte komt opeens tot leven en luid jammerend worden paraplus opgestoken en verlaat men het plein. Nu zal er minstens een uur niets gebeuren. Ook wij gaan op zoek naar een restaurantje en komen terecht in een tapasbar waar we een bord met vleesjes en kaas bestellen, en wat wijn erbij. Buiten gaat de regen gestaag door. Ook als wij het restaurant verlaten regent het en we zoeken ons een weg door het oude Estepona door stegen en straten waar overal bloemen aan de muren hangen. Nat komen we thuis en hangen onze spullen te drogen.

<Naar boven> 

Dag 7 van Estepona naar Torremolinos

 
Odile heeft gisteren een route gevonden zodat we niet linea recta naar Torremolinos hoeven. Wel wil ze ’s morgens even door het dorpje lopen om wat foto’s te maken.

Het is droog en de zon schijnt als we even langs de zee lopen en daarna door de bloemige kleurige straten van oud-Estepona. Na een ontbijtje op het pleintje voor het hotelletje stappen we op de motor en karren richting Fuengirola. Vanaf daar zoeken we Benalmadena dat bekend is door het verblijf van Bep. We begrijpen dat Bep hier graag naartoe gaat: mooi weer, mooie huizen, mooi uitzicht over zee.
 

De route voor vanmorgen gaat naar Antequera alleen moeten we wel goed zoeken want opnieuw zijn er wegen die niet op de kaart staan en kloppen wegnummers niet met de werkelijkheid.
 


Toch komen we waar we zijn willen en vanwege gebrek aan tijd nemen we slechts een koffie met uitzicht op de stad zonder deze te bezichtigen. Hadden we dat maar wel gedaan, want dan waren we op de terugweg direct op de snelweg uitgekomen in plaats van op de witte weg door de bergen. Door deze vergissing, die overigens wel zorgde dat we over prachtige wegen kwamen, lopen we tien minuten vertraging op. Ook al hebben we iets sneller gereden dan de afgelopen dagen komen we net te laat aan in Torremolinos, snel nog even tanken en dan direct door naar het Plaza del Lido. Daar staat Wim, de zoon van Jan, ons al op te wachten. De spaanse buurmannen van Wim gebaren driftig naar hun polshorloge. We leggen hen uit dat we in Spanje zijn en ons eigen tempo hanteren en  zij moeten lachen dat we hen door hebben.

Na een rondje extra op de rotonde zodat Wim een foto van ons kan maken zetten we de motor uit en stappen af.
Nadat we onze spullen uit de motorkoffers weer in de tassen hebben gepropt gaan we voor een laatste lunch in de zon naar het strand. Nog een uurtje genieten voordat we een taxi nemen naar het vliegveld.
Dag Spanje.
Transavia brengt ons naar huis, naar Nederland, waar het -1 graden is en de winter maar niet ophoudt.
Wij hebben een week zon en genieten achter de rug en nemen ons voor om zeker nog eens terug te gaan naar Spanje.
Hastalavista baby, I’ll be back.
 

<Naar boven>